خانه‌ی در خود تبعید
این مجموعه که با موضوع « مهاجرت» گردآوری شده ، شامل آثار ده هنرمند در مدیاهای مختلف است که به گفته ی کیوریتور این نمایشگاه هرکدام از این هنرمندان ، خودشان به نوعی با مسئله ی مهاجرت درگیر بوده اند.
هنرمندان شرکت کننده در این پروژه:
ایلیا تهمتنی - بهار حمزه پور – مهرداد عمرانی – ابراهیم کاشانی – امیرعلی گلریز – ندا مرادی – ندا مرادی نظری – سولماز نباتی - محسن یزدی‌پور – شیوا یغمایی
انتخاب موزیک این نمایشگاه بر عهده : مزدک منصوری و علیرضا عشقی می باشد.
پدرام رمضانی در بیانیه این نمایشگاه چنین نوشته است :
اگر از این بگذریم که مهاجرت به تاریخ زیست بشریت قدمت دارد و در تاریخ ایران حداقل در سده اخیر چندین و چند موج جدی از آن را داشته ایم، کافی ست به همین دهه‌ی گذشته مان نظری بیفکنیم تا ببینیم که کسان بسیاری از اطرافیان مان کشور را ترک گفته اند یا که همین روزها درحال کندن اند. چه این که این کندن به آسانی و در پی آسایش نیست و نباشد، اما تو گویی آنان را راهی جز طی این مسیر نیست و نبوده است، چه به بهانه ی درس و تحصیل، چه به سودای زندگی ای همراه با آرامش و رفاه. انگاری که هم این روند را کندی ای نیست و هم نه این موج را سر بازایستادن.
مجموعه ی پیش رو از کنار هم نهادن آثار هنرمندانی که یا خود تجربه‌ی مهاجرت را داشته اند، یا درآستانه ی مهاجرت اند، یا در مهاجرت به سر می برند، و یا آن که به آن به عنوان تردیدی و یا شاید هم گره ای ذهنی فکر می کنند، شکل گرفته است. به گونه ای که در روند خلق این آثار، دغدغه های شخصی درکنار تجربه‌ی زیسته ی نسلی قرار می گیرد که دهه‌ی جنگ را جهیده، با بیم و امیدهای سال های هفتاد سرکرده، بحران های روزهای هشتاد را با زخمهایش پشت سر گذارده و اکنون خود را در نیمه ی دهه ی پایانی سده می بیند. این هنرمندان با نگاهی به وضعیت منطقه و جهان، مشخصن کشورمان و مایی که در درون یا بیرون آنیم، مقوله ی مهاجرت را به زبانی ارائه می کنند که امکان گویایی برای صداهای فروخورده ای باشد که خواسته یا ناخواسته، دانسته یا نادانسته، درلحظه ی رخت بربستنِ سفری بی بازگشت به نگاهی صد ناگفته کلامی باشد.
پدرام رمضانی
